古诗词网
推荐
诗词
名句
作者
古籍
综合
诗词
诗题
诗句
作者
古籍
搜索
关于的诗句
主题:
故乡
豆蔻
相思
秋风
九天
大漠
北风
青山
尘世
明月
青天
天山
天涯
音尘绝,西风残照,汉家陵阙。
李白《忆秦娥·箫声咽》
箫声咽,秦娥梦断秦楼月。
李白《忆秦娥·箫声咽》
白雪却嫌春色晚,故穿庭树作飞花。
韩愈《春雪》
新年都未有芳华,二月初惊见草芽。
韩愈《春雪》
峰峦如聚,波涛如怒,山河表里潼关路。
张养浩《山坡羊·潼关怀古》
伤心秦汉经行处,宫阙万间都做了土。
张养浩《山坡羊·潼关怀古》
兴,百姓苦;亡,百姓苦!
张养浩《山坡羊·潼关怀古》
望西都,意踌躇。
张养浩《山坡羊·潼关怀古》
负青天,然后图南,且适南冥也。
庄周《逍遥游(节选)》
父利其然也,日扳仲永环谒于邑人,不使学。
王安石《伤仲永》
彼其受之天也,如此其贤也,不受之人,且为众人;
王安石《伤仲永》
邑人奇之,稍稍宾客其父,或以钱币乞之。
王安石《伤仲永》
又七年,还自扬州,复到舅家问焉。
王安石《伤仲永》
自是指物作诗立就,其文理皆有可观者。
王安石《伤仲永》
令作诗,不能称前时之闻。
王安石《伤仲永》
今夫不受之天,固众人,又不受之人,得为众人而已耶?
王安石《伤仲永》
卒之为众人,则其受于人者不至也。
王安石《伤仲永》
其诗以养父母、收族为意,传一乡秀才观之。
王安石《伤仲永》
仲永生五年,未尝识书具,忽啼求之。
王安石《伤仲永》
王子曰:仲永之通悟,受之天也。
王安石《伤仲永》
其受之天也,贤于材人远矣。
王安石《伤仲永》
余闻之也久。明道中,从先人还家,于舅家见之,十二三矣。
王安石《伤仲永》
曰:泯然众人矣。
王安石《伤仲永》
金溪民方仲永,世隶耕。
王安石《伤仲永》
父异焉,借旁近与之,即书诗四句,并自为其名。
王安石《伤仲永》
上一页
下一页
第 1 页
第 2 页
第 3 页
第 4 页
第 5 页
第 6 页
第 7 页
第 8 页
第 9 页
第 10 页
第 11 页
第 12 页
第 13 页
第 14 页
第 15 页
第 16 页
第 17 页
第 18 页
第 19 页
第 20 页
第 21 页
第 22 页
第 23 页
第 24 页
第 25 页
第 26 页
第 27 页
第 28 页
第 29 页
第 30 页
第 31 页
第 32 页
第 33 页
第 34 页
第 35 页
第 36 页
第 37 页
第 38 页
第 39 页
第 40 页
第 41 页
第 42 页
第 43 页
第 44 页
第 45 页
第 46 页
第 47 页
第 48 页
第 49 页
第 50 页
第 51 页
第 52 页
第 53 页
第 54 页
第 55 页
第 56 页
第 57 页
第 58 页
第 59 页
第 60 页
第 61 页
第 62 页
第 63 页
第 64 页
第 65 页
第 66 页
第 67 页
第 68 页
第 69 页
第 70 页
第 71 页
第 72 页
第 73 页
第 74 页
第 75 页
第 76 页
第 77 页
第 78 页
第 79 页
第 80 页
第 81 页
第 82 页
第 83 页
第 84 页
第 85 页
第 86 页
第 87 页
第 88 页
第 89 页
第 90 页
第 91 页
第 92 页
第 93 页
第 94 页
第 95 页
第 96 页
第 97 页
第 98 页
第 99 页
第 100 页